Picture this. Its a lazy Wednesday evening. Kau bermalas malasan yang tahap maksima. Dan disebelah kau. Ialah orang yang paling kau sayang. Yang paling buat kau rasa sayang kau direturn tanpa rasa ragu ragu. Raut wajah yang ditelan usia tapi masih cantik dan manis, tenang sahaja. Bagiku Nenek ku paling moden.
Kau toleh ke sebelah kiri pula. Dia yang tanpa merungut hantar saja kemana kau mahu. Tak sempat duduk baru pulang pejabat terus kena hantar kau tution. Muka dia keletihan. Kata dia "Dah besar nanti kau tak bagi Makyang gelang emas sampai siku siap eh" Kawan gaduh. Kawan makan. Si debab Si gemok Bear kiut. Semua dia nak panggil aku
Yang hujung sana badan perkasa duduk kerusi tatap suratkhabar ku tenung. Dia yang tanpa jemu sambut kau pulang dari sekolah "Sayang baru balik?" Dia yang tiap malam tanya kau "Ada tution ke malam ni?" Kata Atok aku paling dia sayang. Tapi aku tahu dalam hati semua sama.
Terkedu aku. Berfikir sejenak.
Makin aku dewasa makin aku nampak semuanya. Yang masa kecil aku dikaburi dari nampak segala sacrifice ni. Semua dah terpampang depan mataku. Kau kena hargai keluarga kau. Tak kira walaupun bukan Ibu Ayah. Ada orang keluarga pun tak ada. Aku bersyukur Atok nenek aku masih ada.
Harapan ku. Agar mereka dapat melihat kejayaan ku & Yang paling ku harapkan janganlah mereka pergi sebelum aku. Aku mohon
Yar sayang semua hingga akhir hayat Yar.
Ye tak lupa nun jauh atas kapal sana. Atas laut Miri. Terima kasih rajin melayan permintaan ku. Kau kami rindu. Cepat pulang Asu.
Kau toleh ke sebelah kiri pula. Dia yang tanpa merungut hantar saja kemana kau mahu. Tak sempat duduk baru pulang pejabat terus kena hantar kau tution. Muka dia keletihan. Kata dia "Dah besar nanti kau tak bagi Makyang gelang emas sampai siku siap eh" Kawan gaduh. Kawan makan. Si debab Si gemok Bear kiut. Semua dia nak panggil aku
Yang hujung sana badan perkasa duduk kerusi tatap suratkhabar ku tenung. Dia yang tanpa jemu sambut kau pulang dari sekolah "Sayang baru balik?" Dia yang tiap malam tanya kau "Ada tution ke malam ni?" Kata Atok aku paling dia sayang. Tapi aku tahu dalam hati semua sama.
Terkedu aku. Berfikir sejenak.
Makin aku dewasa makin aku nampak semuanya. Yang masa kecil aku dikaburi dari nampak segala sacrifice ni. Semua dah terpampang depan mataku. Kau kena hargai keluarga kau. Tak kira walaupun bukan Ibu Ayah. Ada orang keluarga pun tak ada. Aku bersyukur Atok nenek aku masih ada.
Harapan ku. Agar mereka dapat melihat kejayaan ku & Yang paling ku harapkan janganlah mereka pergi sebelum aku. Aku mohon
Yar sayang semua hingga akhir hayat Yar.
Ye tak lupa nun jauh atas kapal sana. Atas laut Miri. Terima kasih rajin melayan permintaan ku. Kau kami rindu. Cepat pulang Asu.