Aku sujud dalam tangis. Aku baca kalam Allah walau gagap. Zikir di bibir. Zikirkan telinga. Aku pujuk hati untuk percaya semua ini adalah takdir.
Tapi kenapa ketenangan terlalu sombong untuk hadir?
Aku sibukkan diri. Aku menulis. Aku jual tudung. Aku pergi kelas tambahan. Aku ketawa. Aku berbual macam tak ada apa-apa.
Masih kenapa ketenangan terlalu sombong untuk menyapa?
Aku berjalan seorang. Beli goreng pisang. Beli alat tulis baru. Beli buku rujukan baru. Tengok wayang.
Duhai kenapa ketenangan masih sombong untuk datang?
Seperti separa gila. Aku runsingkan hal yang kecil-kecil. Aku renguskan hal yang ringan-ringan.
Jangan dipaling rahmat-Mu terhadap aku Ya Tuhan, sesungguhnya aku rindukan ketenangan.
(Hela nafas panjang)
Tapi kenapa ketenangan terlalu sombong untuk hadir?
Aku sibukkan diri. Aku menulis. Aku jual tudung. Aku pergi kelas tambahan. Aku ketawa. Aku berbual macam tak ada apa-apa.
Masih kenapa ketenangan terlalu sombong untuk menyapa?
Aku berjalan seorang. Beli goreng pisang. Beli alat tulis baru. Beli buku rujukan baru. Tengok wayang.
Duhai kenapa ketenangan masih sombong untuk datang?
Seperti separa gila. Aku runsingkan hal yang kecil-kecil. Aku renguskan hal yang ringan-ringan.
Jangan dipaling rahmat-Mu terhadap aku Ya Tuhan, sesungguhnya aku rindukan ketenangan.
(Hela nafas panjang)